Një dekadë e luftës civile e ktheu vendin e tij në gërmadha, por Presidenti sirian, Bashar al-Assad ia arriti që të qëndrojë në pushtet.

Kur Pranvera Arabe filloi në fillim të vitit 2011 të përmbyste autokratët si domino, ditët e Assadit dukej se ishin të numëruara.

Megjithatë, dhjetë vjet më vonë, ai i mbijetoi pushtetit, duke mbijetuar izolimin ndërkombëtar dhe humbjen e përkohshme të dy të tretave të territorit sirian dhe duke u kthyer përsëri një lojtar i rëndësishëm, transmeton portal arbresh.info

Protestat në Siri filluan në mars të vitit 2011 dhe ishin shumë të diskutueshme nëse pakica Alavite në pushtet do të ishte në gjendje t’i rezistonte presionit të Pranverës Arabe, e cila kishte ndryshuar në mënyrë dramatike rajonin.

Ishte gjithashtu e diskutueshme nëse një okulist i shkolluar në Londër, i cili pa dëshirë mori pushtetin pasi babai i tij Hafez, një sundimtar autoritar i cili vdiq në vitin 2000, do të dinte të sundonte në një situatë të tillë.

Megjithatë, durimi dhe qetësia, kontrolli i sigurisë, mosndërhyrja nga Perëndimi dhe mbështetja nga ana e Rusisë dhe Iranit e shpëtuan atë nga humbja.

“E gjithë bota ka kërkuar që ai të largohet nga pushteti dhe besoi se do të rrëzohej dhe sot ai dëshiron të pajtohet me të,” tha politikani libanez Karim Pakradouni.

“Asadi dinte të luante në planin afatgjatë”, tha politikani, i cili shpesh ishte ndërmjetës midis regjimit në Damask dhe partive të ndryshme libaneze.

Në vitin 2011, Asad vendosi të shuante protestat paqësore me forcë, duke provokuar një luftë të përshkallëzuar duke përfshirë rebelë, xhihadistë dhe fuqi botërore dhe çdo luftëtar që nuk ishte në krah të tij u quajt “terrorist”.

Më shumë se 387,000 njerëz janë vrarë në përleshjet deri më tani, më shumë se gjysma e popullsisë së para-luftës është zhvendosur dhe dhjetëra mijëra kanë përfunduar në burg.

Për sirianët e zakonshëm, çmimet e ushqimeve janë ngritur në qiell dhe monedha siriane është shembur në një krizë ekonomike për të cilën qeveria fajëson sanksionet perëndimore.

Sidoqoftë, Assad mbetet në pushtet, pas një sëri fitoresh ushtarake të mbështetura nga Rusia, kështuqë forcat e tij rimorrën më shumë se 60 përqind të vendit.

“Ai kurrë nuk u nënshtrua. Ai qëndroi fort pas të gjitha pikëpamjeve të tij pa kompromis dhe arriti të kthente pjesën më të madhe të Sirisë nën kontrollin e tij me forcë ushtarake,” tha Pakradouni.

Pavarësisht nga dhjetëra mijëra dezertorë, ushtria siriane ka luajtur gjithashtu një rol të madh në mbijetesën e saj, shtoi ai.

“Kjo është arsyeja pse Asadi është një përjashtim në të ashtuquajturën Pranvera Arabe”, shtoi politikani libanez.

Kur islamikët dhe xhihadistët u ngritën, ai u përpoq të portretizonte veten si një mbrojtës i pakicave, përfshirë të krishterët.

Megjithatë, ai përfitonte nga mungesa e opozitës efektive.

Në vitin 2012, kur forcat e Asadit në terren pësuan humbje, më shumë se 100 vende njohën aleancën e opozitës, Koalicionin Kombëtar Sirian, si përfaqësuesi i vetëm i ligjshëm i popullit Sirian.

Asadi po izolohej gjithnjë e më shumë dhe shumë fuqi rajonale dhe botërore, duke vënë bast për rrëzimin e tij, vendosën një sërë sanksionesh ndaj tij.

Por opozita siriane, brenda dhe jashtë vendit, nuk ka arritur të bashkohet dhe të vendoset si një alternativë e besueshme, transmeton portali arbresh.info

Opozita e armatosur u nda gjithnjë e më shumë, ndërsa konflikti po përparonte dhe Assad përdori forcimin e grupeve xhihadiste për ta portretizuar veten si një luftëtar kundër terrorizmit.

Rebelët kishin nevojë për mbështetje ajrore, por Perëndimi donte të shmangte një përsëritje të fiaskos së NATO-s në Libi në Siri.

Ndërsa vitet kaluan, Asad u bë gjithnjë e më i sigurt se avionët luftarakë amerikanë nuk do t’i afroheshin Damaskut.

Në vitin 2013, pas një sulmi kimik të supozuar të regjimit në dy zona rebele pranë Damaskut që vrau më shumë se 1,400 njerëz, Presidenti i atëhershëm i SHBA Barack Obama nuk arriti të përmbushë premtimin e tij për të “kapërcyer vijën e kuqe” dhe hoqi dorë nga sulmet ajrore.

“Administrata e Obamës nuk ishte e interesuar në konfliktin sirian,” tha Pierret.

“Ai u zgjodh president me premtimin për të hequr trupat amerikane nga Iraku, kështuqë nuk ishte e prirur që të kthehej në Lindjen e Mesme”, tha ai.

Koalicioni amerikan kreu sulme në Siri vitin e ardhshëm, por për të mbështetur luftëtarët kurdë që luftojnë Shtetin Islamik “kalifati” i sapo shpallur i të cilit ka tërhequr vëmendjen globale.

Rusia u përfshi në konfliktin e vitit 2015 nga ana e Asadit dhe kreu sulmet e para ajrore, duke përmbysur rrjedhën e konfliktit.

“U desh një mundësi historike për të rifituar statusin e superfuqisë duke u hedhur në boshllëkun strategjik që pasoi për shkak të tërheqjes së pjesshme të Obamës nga rajoni”, tha Pierret.

Në moshën 55 vjeç, Assad është tashmë në dekadën e tretë të qeverisjes së tij dhe duket se ai do të fitojë një mandat të katërt në zgjedhjet presidenciale këtë verë.

Përpjekjet e KB gjatë viteve të fundit janë përqendruar në një komitet që përfaqëson në mënyrë të barabartë regjimin, opozitën dhe shoqërinë civile dhe duhet të ndryshojë kushtetutën Siriane. Por pothuajse nuk ka progres.

Një burim diplomatik perëndimor beson se Asad ka të ngjarë të vonojë me çdo përparim derisa zgjedhjet presidenciale të mbahen sipas kushtetutës aktuale dhe më pas ta sjellë komunitetin ndërkombëtar në një ngërç.

“Regjimi sirian dhe kumbarët e tij thjesht duan t’i shpjegojnë botës: ‘Epo zgjedhjet kanë mbaruar, loja ka mbaruar, a mund të hapni portofolet tuaja dhe të financoni të gjithë infrastrukturën që keni bombarduar për 10 vitet e fundit,” burimi tha./France24/Arbresh.info/